***Odpust częściowy zyskują:
-
Członkowie rodziny w rocznicę poświęcenia się tej rodziny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi.
-
Wierny, który odmówi Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Jezusowi Chrystusowi jako Królowi wszechświata, zaczynający się od słów: „O Jezu, najsłodszy Odkupicielu rodzaju ludzkiego”.
-
Wierny, który odmówi Akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusazaczynający się od słów: „O Jezu Najsłodszy”.
-
Wierny, który odmówi modlitwy w dniu powszechnie przeznaczonym dla jakiegoś religijnie szlachetnego celu (np. tydzień modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych).
-
Wierny, który naucza lub uczy się prawd wiary katolickiej.
-
Wierny, który:
a) nawiedzi Najświętszy Sakrament w celu adoracji;
b) odmówi do Jezusa w Najświętszym Sakramencie jakąś zatwierdzoną modlitwę (np. hymn „Zbliżam się w pokorze” lub modlitwę „O Święta Uczto”. Można też posłużyć się pieśnią: „Przed tak wielkim Sakramentem”).
-
Wierny, który:
a) wzbudzi akt duchowej Komunii według dowolnej formuły zatwierdzonej przez Kościół;
b) uczyni dziękczynienie po Komunii Świętej (korzystając np. z modlitwy „Duszo Chrystusowa” lub z modlitwy: „Oto ja, dobry i najsłodszy Jezu”).
c) Wierny, który będzie pobożnie czytał Pismo Święte na sposób lektury duchowej. Kto nie jest w stanie czytać, może uzyskać odpust częściowy, słuchając, gdy ktoś inny czyta, lub gdy tekst Pisma Świętego odtwarzany jest za pomocą sprzętu audio-wideo.
-
Wierny, który:
a) szczególnie przed przystąpieniem do sakramentu pokuty i pojednania zrobi rachunek sumienia z postanowieniem poprawienia się;
b) pobożnie odmówi akt żalu, posługując się jakąkolwiek zatwierdzoną formułą (np. Spowiedzią powszechną z liturgii Mszy św.: „Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu” albo Psalm 130: „Z głębokości wołam do Ciebie”; Psalm 51: „Zmiłuj się nade mną, Boże”; psalmami pokutnymi: 6, 32, 38, 51, 102, 130 albo psalmami stopni: 120–134).
-
Wierny, który uczestniczy w miesięcznym dniu skupienia, tzn. jeden dzień w miesiącu poświęcony na modlitwę w ciszy i skupieniu.
-
Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę o jedność chrześcijan w formie zatwierdzonej przez Kościół (np. „Wszechmogący, wieczny Boże”).
-
Wierny, który pobożnie korzysta z dewocjonaliów (np. medalik, krzyżyk, różaniec) poświęconych przez diakona lub kapłana.
-
Wierny, który dla osobistego wzrostu duchowego pobożnie praktykuje modlitwę myślną, zwaną rozmyślaniem.
-
Wierny, który uważnie i pobożnie słucha słowa Bożego głoszonego w jakikolwiek sposób (np. homilia, kazanie).
-
Wierny, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny (wystarczy odmówić jedną z jego czterech części).
-
Wierny, który pobożnie odmówi kantyk Najświętszej Maryi Panny: „Wielbi dusza moja Pana”.
-
Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę „Anioł Pański” z przypisanymi wersetami i modlitwą, lub w okresie wielkanocnym: „Królowo nieba, wesel się”, również z odpowiednią modlitwą.
-
Wierny, który pobożnie odmówi jakąkolwiek zatwierdzoną modlitwę do Matki Bożej, np.:
a) „Maryjo, Matko łaski”;
b) „Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo”;
c) „Witaj, Królowo”;
d) „Święta Maryjo, przybądź z pomocą”;
e) „Pod Twoją obronę”;
ponadto w Polsce:
f) „Bogurodzica”;
g) „Apel Jasnogórski”;
h) „Z dawna Polski Tyś Królową”.
-
Wierny, który pobożnie wezwie swojego Anioła Stróża (np. posługując się modlitwą „Aniele Boży”).
-
Wierny, który pobożnie wezwie św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, posługując się zatwierdzoną modlitwą (np. „Do ciebie, Święty Józefie”).
-
Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę ku czci świętych apostołów Piotra i Pawła („Święci Apostołowie Piotrze i Pawle”).
-
Wierny, który pobożnie odmówi modlitwy ku czci świętych czy błogosławionych:
a) w dniu wyznaczonym na uczczenie danego świętego czy błogosławionego. Teksty tych modlitw muszą być zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną (można skorzystać z modlitewnika, który posiada imprimatur Kościoła katolickiego);
b) dla popierania czci i nabożeństwa do nowych świętych i błogosławionych, odpustu częściowego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi kościoły lub kaplice, w których odbywają się uroczyste obchody ku ich czci w ciągu roku od ich kanonizacji lub beatyfikacji.
-
Wierny, który pobożnie uczestniczy w publicznie odprawianej nowennie (np. przed uroczystością Narodzenia Pańskiego, przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego, przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny).
-
Wierny, który pobożnie odmówi litanię – jeśli jej tekst jest zatwierdzony przez Kościół. Najbardziej znane litanie to: do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, do Matki Bożej (loretańska), do Świętego Józefa, do Wszystkich Świętych.
-
Wierny, który pobożnie odmówi małe oficjum zaaprobowane przez Kościół (tzw. godzinki), np. o Męce Pańskiej, o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, o Matce Bożej, oNiepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o św. Józefie.
-
Wierny, który pobożnie odmówi, z pobudek nadprzyrodzonej wdzięczności, modlitwę za dobroczyńców (np. zaczerpniętą z Liturgii godzin).
-
Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę za pasterzy Kościoła świętego, za papieża albo za biskupa.
-
Wierny, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne według jakiejkolwiek zatwierdzonej formuły.
-
Wierny, który pobożnie odmówi „Skład apostolski” (pacierzowe „Wierzę w Boga”) lub nicejsko-konstantynopolskie wyznanie wiary.
-
Wierny, który odmówi poszczególne akty: wiary, nadziei i miłości.
-
Wierny, który pobożnie przeżegna się znakiem krzyża, z wypowiadaniem słów: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”.
-
Odpust częściowy może uzyskać wierny, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”).
-
Wierny, który pobożnie nawiedzi starożytne cmentarze chrześcijan, czyli katakumby, np. w Rzymie.
-
Wierny może uzyskać odpust częściowy przeznaczony wyłącznie dla dusz w czyśćcu cierpiących za:
a) pobożne nawiedzanie cmentarza połączone z modlitwą za zmarłych, chociażby tylko myślną;
b) pobożne odmówienie Jutrzni lub Nieszporów z „Oficjum za zmarłych”;
c) odmówienie aktu strzelistego „Wieczny odpoczynek”;
d) ponadto tylko w Polsce: odmówienie modlitwy „Dobry Jezu a nasz Panie”.
ODPUSTY ZUPEŁNE
-
Odpust zupełny zyskują członkowie rodziny, która pierwszy raz poświęca się podczas specjalnego obrzędu z udziałem kapłana lub diakona Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi, jeżeli pobożnie odmawiają modlitwę z tekstu zaaprobowanego, przed wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa lub Świętej Rodziny.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Chrystusa Króla odmówi publicznie akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi: „O Jezu najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego”.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa odmówi akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa zaczynający się od słów: „O Jezu najsłodszy, któremu za miłość bez granic”.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie przyjmuje błogosławieństwo udzielone przez papieża „Urbi et orbi” (Miastu i światu); również wtedy, gdy ze słusznej przyczyny nie uczestniczył fizycznie w liturgicznych obrzędach, tylko pobożnie śledził same obrzędy w bezpośredniej transmisji przez radio, telewizję lub Internet. Również przyjęcie w taki sam sposób błogosławieństwa papieskiego udzielonego przez biskupa daje możliwość uzyskania odpustu zupełnego.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie uczestniczy w nabożeństwie liturgicznym w dniu powszechnie przeznaczonym na modlitwę w jakimś dobrym celu religijnym (np. w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan, w tygodniu misyjnym, w dniu modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych).
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi Najświętszy Sakrament przynajmniej pół godziny w celu adoracji.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie bierze udział w uroczystej procesji eucharystycznej, szczególnie w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (potocznie nazywanej uroczystością Bożego Ciała), bez względu na to, czy odbywa się w budynku kościoła, czy poza nim.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który po raz pierwszy przyjmuje Komunię Świętą lub pobożnie bierze udział w liturgicznej uroczystości przyjęcia po raz pierwszy Komunii Świętej przez kogoś innego.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przyjmie Komunię Świętą w jakikolwiek piątek Wielkiego Postu, także w Wielki Piątek, połączoną z odmówieniem przed wizerunkiem Pana Jezusa Ukrzyżowanego modlitwy: „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu”.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przynajmniej przez trzy pełne dni uczestniczy w rekolekcjach.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu na godzinę jego śmierci […].
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie będzie uczestniczyć w adoracji Krzyża w czasie uroczystej celebracji Pamiątki Męki i Śmierci Pana w Wielki Piątek.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odprawi nabożeństwo Drogi krzyżowej albo zjednoczy się pobożnie z nabożeństwem Drogi krzyżowej sprawowanym przez Ojca Świętego i bezpośrednio przekazywanym za pomocą radia, telewizji lub Internetu. Co do uzyskania tego odpustu określa się następujące warunki:
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w czasie świętych misji wysłucha kilku nauk i będzie uczestniczył w uroczystym zakończeniu tychże misji.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny w kościele lub w kaplicy, w rodzinie albo we wspólnocie zakonnej, w stowarzyszeniu wiernych, gdy wielu modli się w jakimś szlachetnym celu.
-
Odpustu zupełnego udziela się kapłanowi odprawiającemu Mszę św. prymicyjną z udziałem ludu w określonym dniu. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. prymicyjnej.
-
Odpustu zupełnego udziela się kapłanom, którzy obchodząc 25., 50., 60. i 70. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Odpustu zupełnego udziela się biskupom, którzy obchodząc 25., 40. i 50. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. jubileuszowej kapłanów lub biskupów.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne:
a) w czasie liturgii Wigilii Paschalnej, czyli w Wielką Sobotę wieczorem;
b) w rocznicę swojego chrztu.
Formuła przyrzeczeń musi być zatwierdzona przez Kościół.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który z tekstu zatwierdzonego przez kompetentną władzę przez przynajmniej pół godziny będzie czytać Pismo Święte z szacunkiem należnym słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej.
-
Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który nawiedzi i tam pobożnie odmówi „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”:
a) jedną z czterech bazylik patriarchalnych w Rzymie, pielgrzymując do niej z innymi, a jeśli indywidualnie, to w połączeniu ze wzbudzeniem aktu synowskiego poddania papieżowi;
b)) kościół parafialny w dniu:
* święta tytułu tego kościoła;
* 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli;
-
Odpusty zupełne, które można ofiarować wyłącznie za dusze w czyśćcu cierpiące, udziela się wiernemu za:
a) pobożne nawiedzenie cmentarza w poszczególne dni od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą za zmarłych (każdego dnia można uzyskać jeden odpust);
b) pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy w dniu 2 listopada, czyli w dniu wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (Dzień Zaduszny). Należy także odmówić „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.
ODPUSTY ZUPEŁNE TYLKO DLA WIERNYCH W POLSCE
-
Za udział w nabożeństwie „Gorzkich żali” – można go zyskać raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu.
-
Za odmówienie o dowolnej porze dnia Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub w kaplicy, gdzie znajduje się Najświętszy Sakrament Eucharystii publicznie wystawiony lub ukryty w tabernakulum. Jeżeli wierni z powodu choroby lub innej słusznej przyczyny nie mogą wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również mogą zyskać odpust zupełny.
Jednego dnia można zyskać wiele odpustów częściowych, ale tylko jeden odpust zupełny (!).
